نوروز، روزی‌ست نو؛ روز، روز همان روشنی‌ست. پس نوروز، یعنی تابش آفتابی تازه در زندگی و سرزندگی نو‌به‌نوی انسان و جهان.

نوروز، نخستین روز بهار هم هست. در این روز، طبیعت، از خوابی طولانی برمی‌خیزد و کار و بار حیاتیِ خویشتن را از نو آغاز می‌کند و سال آغاز می‌شود که یعنی این ایرانیان‌اند که هر سال، بیداری طبیعت و شروع تازه‌ی زندگی را جشن می‌گیرند. جشنی که در آن، از دیرباز، روشنی و زیبایی و زندگی را ستوده‌ و نوروز را جشن‌گرفته‌اند. 

 

در آستانه‌ی نوروز، ایرانیان به خانه‌تکانی می‌پردازند و هم‌زمان، دل خود را نیز از کینه‌ها پاک‌می‌کنند و آماده می‌شوند تا در فصلی تازه، بر شاخه‌های زندگانی‌‌شان، عشق و مهر و مهرانگیزی، جوانه بزنند و به شکوفایی بنشینند. 

 

ایرانیان، نوروز را لبخنده‌ی خداوند بر لبان طبیعت تلقی کرده‌اند و آن‌گاه که خداوند به زندگی لبخند می‌زند، گل لبخند بر لبان جهان هم می‌شکفد. 

نوروز، یادآور آن است که ما مدام باید جان و جامه و جامعه‌ی خود را پاک و شاد و سرشار از انرژی ناپیداکرانه‌ی الهی نگه‌داریم. 

نوروز، یادآور اهمیتِ دیدن و توجه کردن‌ست. 

 

نوروز، آغاز فصلِ تفرج و تماشاست. چشم‌ها را بازکنیم و زیبایی‌ها را ببینیم. گوش‌ها را باز کنیم و آواز پرنده‌ها را بشنویم. دل‌ها را باز کنیم و دوست‌بداریم. روز، نو می‌شود. سال، نو می‌شود. طبیعت، نو می‌شود. مبادا که ما کهنه بمانیم. مبادا که ما محروم بمانیم. پیامبر گرامی اسلام(ص) فرموده است: « در زندگی شما، روزهایی هست که نفس خداوند بر شما می‌دمد. خود را در معرض نفس‌های پاک قراردهید. مبادا از آن روبگردانید!» 

این نفس‌های پاک خداست که بر آدم و عالم می‌دمد. دارد طبیعت از نو آغاز می‌شود. سال دارد از نو آغاز می‌شود. روز نو دارد آغاز می‌شود. نوروز دارد از راه می‌رسد؛ لبالب از بشارت و طراوت و تازگی و تناوری... 

در یك مطالعه جدید معلوم شد موفقیت در ازدواج و یا ناكامی و طلاق به نوع ساختار ژنتیكی در زنان بستگی دارد و به همین خاطر مردها همیشه در پیوندی كه به طلاق ختم می‌شود، مقصر نیستند.

كارشناسان انستیتو كارولینسكا در سوئد ادعا كرده‌اند كه برای اولین بار موفق به شناسایی ژن طلاق در زنان شده‌اند و به این ترتیب با تشخیص ژن مزبور می‌توان پیش بینی كرد كه كدام زنان ممكن است ازدواج ناموفق و پركشمكشی داشته باشند.

 

 

به نوشته روزنامه دیلی میل، متخصصان می‌گویند زنانی كه این نسخه ژنی را دارند با احتمال كمتری تن به ازدواج می‌دهند چون سخت‌تر می‌توانند با دیگران پیوند بخورند.

بعلاوه این زنان اگر هم ازدواج كنند احتمال اینكه زندگی مشتركشان به طلاق ختم شود 50 درصد بیشتر از زنانی است كه حامل این ژن نیستند و البته همسران این زنان از زندگی خود رضایت و خشنودی كمتری دارند.

این ژن در واقع مربوط به چگونگی عملكرد هورمون اكسی توسین می‌شود كه به عنوان هورمون مهر و محبت شناخته شده است.